Specjaliści chirurdzy w Małej Klinice
Specjalista chirurgii ogólnej, specjalista gastroenterologii, proktolog
Dr n. med. Wojciech Czarzasty ukończył Akademię Medyczną w Warszawie w 1987 roku. Posiada specjalizację II stopnia z chirurgii ogólnej od 1997 roku. Tytuł doktora nauk medycznych otrzymał w 2009 roku. W 2012 roku uzyskał tytuł specjalisty gastroenterologa. Dr n. med. Wojciech Czarzasty jest członkiem Polskiego Klubu Koloproktologii. Od wielu lat współpracuje z prywatnymi klinikami na terenie Trójmiasta. Wykonuje procedury z zakresu chirurgii ogólnej, gastroenterologii oraz proktologii.
W Małej Klinice wykonuje następujące zabiegi:
Wrastający paznokieć
Czym jest wrastający paznokieć?
Wrastający paznokieć to schorzenie polegające na wrastaniu paznokcia w wał okołopaznokciowy. Najczęściej problem ten dotyczy palucha, rzadziej innych paznokci stóp bądź rąk. Schorzenie jest bardzo bolesne i jest przyczyną dużego dyskomfortu przy chodzeniu.
Przyczyny
Do czynników przyczyniających się do powstania problemu wrastającego paznokcia należą: nieprawidłowe obcinanie paznokci, zbyt głębokie wycinanie kątów paznokcia, noszenie źle dopasowanego obuwia, urazy mechaniczne, długotrwała grzybica, nadmierna potliwość, wrodzone zniekształcenia płytki, uwarunkowania genetyczne.
Objawy
Pierwszym objawem wrastającego paznokcia jest ucisk opuszki u palca. Następnie pojawia się ból i stan zapalny. Dodatkowo może wystąpić obrzęk i wysięk ropny. Paluch jest tkliwy i bardzo bolesny.
Leczenie chirurgiczne
Zabieg chirurgiczny wrastającego paznokcia jest przeprowadzany w znieczuleniu obejmującym cały palec. Po wykonaniu znieczulenia częściowo resekuje się paznokieć (około 20% płytki paznokciowej) wraz z ziarniną zapalną. Następnie doprowadza się do selektywnego niszczenia macierzy paznokcia, która jest odpowiedzialna za jego wrastanie. Po zabiegu najczęściej zakładane są szwy oraz opatrunek. Czas trwania zabiegu wynosi około 30 minut.
Postępowanie po zabiegu
Zabieg resekcji płytki paznokciowej nie wyłącza pacjenta z aktywności zawodowej. Pacjent powinien unikać jedynie nadmiernego wysiłku fizycznego. Dolegliwości bólowe po zabiegu występują rzadko lub są niewielkie. W razie ich wystąpienia zaleca się przyjmowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Opatrunek należy zmienić po ok. 12- tu godzinach po zabiegu. Palec należy dezynfekować dwa razy dziennie aż do momentu wygojenia rany. Po 7-14 dniach zdejmuje się szwy.
Tłuszczaki
Czym są i jak powstają tłuszczaki?
Tłuszczak to niezłośliwy nowotwór tkanki łącznej, który występuje na skórze pojedynczo lub w większych skupiskach. Ten niewielki i miękki w dotyku guzek może pojawić się praktycznie na każdym obszarze ciała (zwłaszcza w okolicach narządów wewnętrznych). Mimo, iż tego typu zmiany chorobowe nie powodują żadnych większych dolegliwości, to jednak nieleczone mogą się stale powiekszać, jednocześnie doprowadzając przy tym do problemów natury estetycznej.
Tłuszczaki przeważnie występują w okolicach tułowia, karku, pleców, a także na brzuchu, pośladkach i udach. Przypadłość ta dotyka głównie osoby po 40 roku życia.
Przyczyny
Do tej pory nie stwierdzono jednoznacznych czynników, mających bezpośredni wpływ na pojawianie się tłuszczaków. Uważa się, że w pewnym stopniu mogą za to odpowiadać predyspozycje genetyczne, zwłaszcza w przypadku osób, u których w rodzinie występowały choroby nowotworowe. Zmiany w postaci tłuszczaków pojawiają się też u pacjentów w przebiegu stanów zapalnych, a także jako efekt zaburzeń układu immunologicznego.
Objawy
Tłuszczaki nie wywołują dolegliwości bólowych. W niektórych przypadkach mogą jedynie powodować dyskomfort, czego przyczyną jest znaczący nacisk guzków na tkanki miękkie. Skóra, na której tworzy się nowotwór nie jest zmieniona na tle zapalnym, ani zaczerwieniona. Tłuszczaki rozwijają się stopniowo, w skrajnych sytuacjach mogą osiągać wagę nawet kilku kilogramów.
Tłuszczak umiejscowiony pod skórą najczęściej objawia się poprzez widoczny obrzęk, niedokrwistość, ból w okolicach narządów przy obszarze skóry zajętym przez guzek.
Chirurgiczne leczenie tłuszczaka
Usunięcie tłuszczaka metodą chirurgiczną pozwala na całkowite zlikwidowanie zmiany chorobowej. Tego typu zabieg może być wykonany w warunkach ambulatoryjnych.
Resekcja polega na nacięciu skóry i tkanki miękkiej w celu pełnego usunięcia guzka wraz z torebką łącznotkankową. Chirurgiczne usuwanie tłuszczaka wykonywane jest w znieczuleniu miejscowym.
Czy da się zapobiegać tłuszczakom?
Ze względu na to, że znamy jednoznacznej odpowiedzi na to jakie są przyczyny powstawania tłuszczaków, nie znamy skutecznej metody zapobiegania ich tworzeniu. U pacjentów posiadających wadliwy gen choroba może się więc rozwinąć praktycznie na każdym etapie życia.
Włókniaki
Czym są włókniaki?
Włókniaki są guzkowatymi zmianami zbudowanymi, z tkanki włóknistej. Występują głównie na skórze, tworzą się też w innych lokalizacjach, takich jak błona śluzowa jamy ustnej lub miąższ gruczołów piersiowych. Włókniaki mają charakter nowotworowy, należą jednak do grupy nowotworów łagodnych.
Włókniak przypominaj z wyglądu krostkę, nie powoduje jednak żadnych dolegliwości, również bólowych. Włókniaki nie stanowią zagrożenia dla zdrowia ani życia. Usuwa się je jedynie ze względów estetycznych oraz wygody pacjenta.
Jakie są rodzaje włókniaków i czym się one różnią?
Istnieje kilka rodzajów włókniaków różniących się zarówno konsystencją, budową, wielkością czy lokalizacją.
Pierwszym rodzajem są włókniaki twarde o charakterze nabytym, spoistej konsystencji oraz stosunkowo niewielkim rozmiarze. Występują zazwyczaj pojedynczo lokalizując się głównie na kończynach. Ten typ włókniaka nie jest zmianą mocno ukorzenioną i przesuwa się wraz ze skórą.
Włókniaki miękkie są zazwyczaj zmianami o charakterze wrodzonym. Mogą występować zarówno pojedynczo jak i w grupach lokalizując się głównie na szyi, twarzy, karku, plecach oraz w dołach pachowych. Są to zmiany nieco większe w porównaniu z włókniakami twardymi, charakteryzują się znacznie mniejszą spoistością.
Kolejnym rodzajem włókniaków są gruczolakowłókniaki, czyli zmiany heterogenne zbudowane zarówno z tkanki włóknistej jak i gruczołowej. Miejscem ich występowania jest miąższ piersi, a więc występują nie w obrębie skóry lecz pod nią. Są bardzo łatwo wyczuwalne pod skórą jako guzki lub zgrubienia. Powstają najczęściej w efekcie przemian i burzy hormonalnych w okresie dojrzewania.
Innym rodzajem włókniaków są zmiany powstające w jamie ustnej, w obrębie błon śluzowych. Mogą być nabyte, powstające najczęściej w rezultacie przewlekłego drażnienia na przykład przez protezę zębową czy aparat ortodontyczny oraz wrodzone, na przykład nerwiakowłókniaki charakterystyczne dla choroby Recklinghausena zwanej też nerwiakowłókniakowatością typu pierwszego.
Leczenie włókniaków
Jednym ze sposobów skutecznego leczenia jest zabieg chirurgiczny, polegający na usunięciu włókniaka przy pomocy skalpela. Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym.
Przeciwskazania do zabiegu
Przeciwskazaniem do zabiegu jest czynna infekcja w miejscu powstania włókniaka oraz współistniejące ciężkie choroby układowe.
Kaszak
Czym są i jak powstają kaszaki?
Kaszak inaczej nazywany także cystą naskórkową czy torbielą to zmiana skórna powstająca na skutek zablokowania gruczołów łojowych lub mieszkowych. Zwykle przyjmuje postać niewielkich guzków wypełnionych masą rogową i łojową o kolorze ciała, z czasem ma żółty lub biały kolor. Kaszaki zwykle nie są bolesne, chyba że dojdzie do ich nadkażenia.
Przyczyny
Kaszaki mogą tworzyć się u nastolatków w okresie dojrzewania, a także u osób ok. 30-go, 40-go roku życia. Zwykle są wynikiem ran, otarć, nieodpowiedniej higieny, zakażenia wirusem HPV, stosowaniem niewłaściwych kosmetyków. Mogą mieć również podłoże genetyczne.
Leczenie kaszaków
Zmian nie wolno usuwać samodzielnie poprzez wyciskanie, ponieważ może to doprowadzić do zakażenia i powstania blizny. Najskuteczniej jest usunąć kaszaka poprzez zabieg chirurgiczny, dzięki któremu uniknie się nawrotom. Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym. Polega na nacięciu i usunięciu wszystkich elementów kaszaka.
Chirurgiczne usunięcie kaszaka charakteryzuje się bardzo dobrą skutecznością oraz niskim ryzykiem wystąpienia powikłań po przeprowadzonym zabiegu. Najistotniejszym powikłaniem chirurgicznego usunięcia kaszaka jest jego nawrót. Ryzyko zależy przede wszystkim od doszczętności wykonanego zabiegu. Dokładne usunięcie całej zawartości torbieli łojowej wraz z jej otoczką, powoduje minimalne ryzyko nawrotu cysty.